ផលប៉ះពាល់ក្នុងសង្គម ដោយសារ ជម្ងឺ កូវីឌ-19

ការរើសអើងមិនរើសមុខ

មិនថាអ្នកជាត្រកូលអភិជន ជាអ្នកមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញ ឬ ជាអ្នកដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងប៉ុណ្ណានោះទេ។ ពេលដែលអ្នកឆ្លងជំងឺផ្លូវដង្ហើមនេះហើយ មនុស្សជុំវិញអ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមរើសអើងអ្នក ឬ ក្រែងរអា ពេលនៅក្បែរអ្នក។ ជាតិសាសន៍ចិនដែលត្រូវបានគេសរសើរពីមុន ល្បីក្នុងការរកស៊ី និង ជាប្រជាជនដែលមកពីប្រទេសមហាសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក មកដល់ពេលនេះ ពួកគេត្រូវបានទទួលការរើសអើងពីអ្នកដ៏ទៃ។ ប្រពន្ធនាយករដ្ឋមន្ត្រី កាណាដា បានឆ្លងជម្ងឺនេះ ហើយក៏ត្រូវបានគេដាក់អោយនៅដាច់ដោយឡែកពីអ្នកដ៏ទៃ។

*ផ្តល់ឱកាសដល់មនុស្សគិតលើអ្វីដែលសំខាន់

ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ មនុស្សមានការរវល់មមាញឹកជាមួយការងារ ការសិក្សា និង សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ។ ពេលដែលអ្វីៗទាំងអស់ត្រូវបានកាត់បន្ថយ មនុស្សហាក់បីដូចជាទទួលបានឱកាសក្នុងការពិចារណាឡើងវិញថាតើអ្វីទៅដែលសំខាន់ជាងគេក្នុងជីវិតរបស់គាត់។

មានសារសម្លេងមួយដែលត្រូវបានចែកចាយតៗគ្នាតាម សង្គមហ្វេសប៊ុក។ នៅក្នុងសារសម្លេងនោះ គេលឺម្តាយម្នាក់និយាយទៅកាន់កូនរបស់គាត់ដែលកំពុងសិក្សា។ ម្តាយបានប្រាប់អោយកូនផ្អាកការសិក្សាមួយរយៈសិន បើទោះជាប្រឈមនឹងការធ្លាក់ ក៏ដោយ។ ម្តាយលើកឡើងថា បើកូនធ្លាក់ឆ្នាំនេះ ឆ្នាំក្រោយកូនគាត់អាចរៀនឡើងវិញបាន តែបើសិនកូនគាត់ស្លាប់ឆ្នាំនេះ ឆ្នាំក្រោយមិនអាចកើតឡើងវិញបានឡើយ។

រដ្ឋាភិបាលប្រទេសបារាំងបានប្រកាសប្រាប់ទៅកាន់ប្រជាជនខ្លួនថា ថវិកាយើងអាចរកបាន តែជីវិតយើងមិនអាចរកបាននោះឡើយ។ ក្នុងបណ្តាប្រទេសនៅអ៊ឺរ៉ុបមួយចំនួន បានសម្រេចអោយប្រជាជនស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះដោយមិនចាំបាច់ទៅធ្វើការក្នុងគោលបំណង ទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជម្ងឺនេះ។ រដ្ឋាភិបាលក៏សន្យាបញ្ចេញថវិកាជាតិដើម្បីជួយដល់ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រជាជនខ្លួនផងដែរ។

*ការផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់សង្គម

បន្ទាប់ពីមានការចម្លងមេរោគនេះ ទៅកាន់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ជុំវិញពិភពលោក រដ្ឋាភិបាលចិនបានសម្រេចដាក់ច្បាប់ប្រឆាំងនឹងការជួញដូរសាច់សត្វព្រៃ ។

បើតាមប្រភពមួយចំនួនបានបង្ហាញពី ការលក់ដូរ សាច់សត្វ ប្លែកៗជាច្រើននៅក្នុងផ្សារ ហ្វូហាន នៃប្រទេសចិន ជាទីក្រុងដែលជម្ងឺកូវីឌ ១៩ នេះបានផ្ទុះឡើង។ ក្នុងចំណោមសត្វព្រៃទាំងនោះ គេឃើញមានដូចជាសត្វ ប្រចីវ សត្វ ច្រឹង សត្វពោះ និង សត្វផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។ មតិសាធារណៈបានដាក់ការសង្ស័យថាវីរុស កូវីឌ ១៩ អាចចម្លងមកពីសត្វ ច្រឹង។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ការបរិភោគអាហារដែលមិនបានចំអិនអោយបានត្រឹមត្រូវ វាជាកត្តានាំអោយមានការចម្លងវីរុស ឬ បាក់តរីផ្សេងបាន។

ដោយសារផលប៉ះពាល់ដល់ធំធេងរបស់ ជម្ងឺមួយនេះ មនុស្សទាំងឡាយចាប់ផ្តើមចេះខ្វល់ខ្វាយពីទម្លាប់ការហូបចុក និង អនាម័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ចេះទទួលអារម្មណ៍នៃការរើសអើង ហើយនិង ចេះមានឱកាសថ្លឹងថ្លែងអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។