អំណាចនៃការអធិដ្ឋាន

បងថ្លៃរបស់ខ្ញុំបានជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ស្របពេលដែលប្រពន្ធរបស់គាត់ ដែលជាបងស្រីច្បងរបស់ខ្ញុំកំពុងសំរាលកូននៅឯមន្ទីពេទ្យជប៉ុន។ ក្នុងនាមជាសាច់ថ្លៃ យើងមានបញ្ហាប្រឈមធំ ព្រោះយើងត្រូវមើលថែទាំងម្តាយសម្រាលកូន និង ឪពុកកំពុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរសង្រ្គោះបន្ទាន់នៅមន្ទីពេទ្យកាល់ម៉េត។ 

ក្នុងឧបទ្ទវហេតុគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ទាំងយប់ដែលបងថ្លៃជួបនោះ មានយុវជនម្នាក់បានស្លាប់ ចំណែកម្នាក់ទៀតរងរបួសធ្ងន់ ហើយបងប្រុសរបស់ខ្ញុំមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរជាងគេ។ អ្នកទាំងពីរត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យទាំងកណ្តាលយប់។ ព្រឹកឡើងខ្ញុំប្រញាប់ទៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីមើលគាត់ទាំងភ័យស្លន់ស្លោ។ អ្វីដែលខ្ញុំគ្រាន់តែឃើញពេលនោះ គឺបុរសម្នាក់ដេកលើគ្រែសង្គ្រោះបន្ទាន់ដោយសន្លប់បាត់បង់ស្មារតី – បំពង់ទុយោពណ៌ក្រហមធ្លាក់ចុះជាដំណើរការយកឈាមពីតំបន់ក្រលៀនរបស់គាត់។ ខ្ញុំមិនមែនជាវេជ្ជបណ្ឌិត ហើយខ្ញុំមិនអាចយល់បាននោះទេ។ អ្វីដែលខ្ញុំត្រូវបានគ្រូពេទ្យប្រាប់គឺប្រសិនបើឈាមបន្តហូរក្នុងរយៈពេល 1 ឬ 2 ម៉ោងបន្ទាប់ គាត់នឹងមិនរស់បានទេ។

ពេលនោះ ខ្ញុំគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះយ៉េស៊ូវ។ ខ្ញុំបានផ្ញើសារទៅមនុស្សជាច្រើន ហើយបានទាក់ទងទៅមនុស្សជាច្រើនដែលខ្ញុំស្គាល់ ដើម្បីជួយអធិស្ឋានឲ្យបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ នេះជាការអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំ “ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមរក្សាជីវិតបងប្រុសរបស់ទូលបង្គំ និងពន្យារពេលវេលារបស់គាត់នៅលើផែនដីនេះផង ដើម្បីអោយគាត់មានពេលវេលាទទួលការសង្រ្គោះ មុននឹងជីវិតគាត់លើផែនដីផុតទៅ”។
ដោយការអស្ចារ្យ មិនយូរប៉ុន្មាន បន្ទាប់ពី 50 ឬ 60 នាទីខ្ញុំកំពុងយកចិត្ត សម្លឹងលើពណ៌នៅខាងក្នុងបំពង់ទុយោក្រហម(ឈាម) វាកាន់តែថ្លាទៅៗ គឺលែងមានឈាមតទៅទៀត។ ភាពធូរស្រាលក្នុងចិត្តបានមកដល់ ហើយស្នាមញញឹមរបស់ខ្ញុំនិងអ្នកនៅជុំវិញខ្ញុំ បានងើបឡើងវិញ។ បងថ្លៃប្រុសរបស់ខ្ញុំ បានរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិត។