ការឈ្លោះគ្នា ការរស់នៅមិនសូវចេះចុះសម្រុងគ្នា ការប្រេះឆា អាចកើតមានឡើងក្នុងសង្គមគ្រួសារ។ ជម្លោះទាស់ទែងគ្នាខ្លះក៏ឈានដល់ ការលែងលះផងដែរ។
កូនៗ ហាក់បីដូចជាចំណងដៃ ឬ ជា បំណុលមួយដែលឪពុកម្តាយមិនអាចផ្តាច់បាន។ ពេលខ្លះ ប្តីប្រពន្ធពិបាកចែកផ្លូវគ្នាដោយសារ កូនៗ នេះក៏ព្រោះតែពួកគេនៅអាណិតស្រលាញ់កូនៗ។ ហើយខ្លះទៀត ក៏បែរជាគិតថា កូនៗជាបន្ទុកទៅវិញ។
តាមការអង្កេតទូទៅ ប្តី ឬ ប្រពន្ធ ខ្លះមិនចង់ឲ្យកូនៗ ទទួលការប៉ះទង្គិចផ្លូវអារម្មណ៍អំឡុងពេល ខ្លួនទាស់ទែងគ្នានោះទេ។ តែក៏មានគូរស្រករខ្លះទៀត ភ្លេចគិតថា ការនិយាយខ្លាំងៗ ស្រែកប្រើពាក្យអសុរោះផ្សេងៗ គឺអាចដក់ក្នុងអារម្មណ៍របស់កូនចៅ។
មានពេលមួយ កូនប្រុសខ្ញុំ បានអង្កេតឃើញខ្ញុំ និង ភរិយា ជជែកបែប ខ្លំាងៗដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ កូនៗរបស់ខ្ញុំបានសម្លឹងមើលខ្ញុំ និង ភរិយា ដោយទឹកមុខក្រៀមក្រំ។ បើទោះជា មើលទៅដូចជាមិនសមក៏ដោយ អារម្មណ៍ របស់ខ្ញុំគឺចង់យកតែឈ្នះ ប៉ុណ្ណោះ។ រំពេចនោះ ភរិយារបស់ខ្ញុំបានស្រក់ទឹកភ្នែក។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំឈ្នះហើយ តែសង្រ្គាមខាងក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំដូចជាមិនរលត់ទាល់តែសោះ។
មួយរយៈក្រោយមក ជម្លោះរវាងយើងទំាងពីរនាក់ត្រូវបានដោះស្រាយ ដោយការចេះយោគយល់ និង អព្យាស្រ័យគ្នា។ យើងទំាងពីរនាក់ ក៏រីកចម្រើនក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងទំាង ២។ យើងមានពេលវេលា សើចសប្បាយជាមួយគ្នា ជាពិសេសជាមួយ កូនៗ។
អ្វីដែលគួរអោយចាប់អារម្មណ៍នោះ ពេលយើងទំាងពីរចាប់ផ្តើម សន្ទនាជជែក រឿងអ្វីមួយដែលមើលទៅ មិនទំនង កូនម្នាក់បានមកកាន់ខ្ញុំ ហើយពោលថា “ប៉ា! សូមកុំធ្វើអោយម៉ាក់យំ ណា! “។ ពាក្យនេះ គឺដក់ជាប់ក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ហើយ អ្វីដែលធ្វើអោយនឹកឃើញរឿង កាលនៅពីក្មេងនោះ គឺពេលខ្ញុំឃើញ ឪពុកនិយាយខ្លំាងៗទៅកាន់ម្តាយ ហើយ ម្តាយខ្ញុំយំ ជាច្រើនលើក ជាច្រើន សារ។ ខាងក្នុងចិត្តខ្ញុំពិតជាចង់ចូលទៅកាន់លោកឪពុករបស់ខ្ញុំ ហើយប្រាប់គាត់ថា “ប៉ា! សូមកុំធ្វើអោយម៉ាក់យំ ណា! “
Thank you for your sharing. I am worried that I lack creative ideas. It is your article that makes me full of hope. Thank you. But, I have a question, can you help me?